Deel 1: van Valencia naar San Remo

Ik voer van april tot november langs de kusten van Spanje, Frankrijk en Italië en rondde Corsica, Sardinië en Sicilië, het grootste deel solo maar ook regelmatig vrienden en familie aan boord.
Verslag van mijn reis van Nederland naar Valencia in 2021 en 2022 vindt je elders op de website van WV Monnickendam.
Aangezien ik dit jaar naar Italië wilde en ik geen gedonder met mijn ICP wilde heb ik het schip in Polen geregistreerd. Blijft vreemd dat de Nederlandse overheid het niet voor elkaar krijgt om een internationaal erkende registratie voor pleziervaart te realiseren. Grappig is dat ik in de scheepspapieren het eerste ICP van het schip vond, daarop staat “dit registratiebewijs is geen eigendomsbewijs, maar geeft uitsluitend het recht om de Nederlandse vlag te voeren “. Op het laatste ICP staat juist precies het tegenovergestelde, defacto betekend dat dus dat iedereen die een ICP heeft de Nederlandse vlag ten onrechte voert. Het Nederlandse scheepsregister was niet handig omdat daarvoor een brandmerk moet worden aangebracht door een ambtenaar die ik daarvoor naar Valencia had moeten laten komen, bovendien wilde ik geen hypotheek op mijn bijna 50 jaar oude schip vestigen. Registreren in het scheepsregister in Polen was eenvoudig, snel en kostte maar 480 euro incl. een nieuw mmsi nummer. Ik vond deze thuishaven wel grappig, ik ben nu dus de zigeuner uit de hel !

De haven van ValenciaMar beviel me uitstekend, weliswaar wat verder buiten de stad, maar het lage tarief maakte veel goed. Na een paar dagen had ik mijn klussenlijst afgewerkt, het enige waar ik nog op moest wachten was de nieuwe koelkast die uit China moest komen. Ik kende de kust tot de Italiaanse grens al, want daar was ik vorig jaar al langs gevaren. Deze keer wat andere havens aangedaan en op andere plekken geankerd. De spaanse kust is tot Barcelona nogal laag, en je moet goed opletten in welke havens je gaat liggen. Ook buiten het seizoen varieren de prijzen nogal, gelukkig helpen de app’s Navily en Noforeignland bij het kiezen van de juiste en veilige haven of ankerplek. Bijzonder was ankeren in de delta van de Ebro en bij Taragona, omdat ik buiten het seizoen vaar is het overal erg rustig, soms best een uitdaging om een open supermarkt te vinden. Ik kreeg wat vreemde storingen van mijn motor, de temperatuur werd te hoog, wierpot, impeller, koelvloeistof waren allemaal prima. De volgende dag weer alles in orde, dus verder richting Roses, de laatste haven in Catalunya waar ik heen wilde om naar Figueras en Cadaqués te gaan om me onder te dompelen in de wereld van Salvador Dali.
Nadat ik anker op was gegaan en de motor uitgeschakeld zag ik dat er erg veel water in mijn bilge stond, even proeven, ja inderdaad zout ! Alle afsluiters gecontrolleerd maar alles in orde, motor aan om te zien of de pakking van de impeller dicht was, of een andere slang lekte, toen zag ik dat er water kwam uit de overloop van de intercooler. De haven van Roses is groot en er zijn veel monteurs en mijn motor is een Solé diesel uit Spanje, dus wat kan er fout gaan. Nou, niemand had tijd om me te helpen, misschien over 2 weken,….dat is nog eens wat anders dan mañana,…dus zelf maar aan de slag. Moest een probleem van de intercooler zijn, en inderdaad die was gecorrodeerd, overal stukjes aluminium die pijpjes van de warmtewisselaar blokkeerden, vandaar het af en toe warmlopen van de motor. Eigenlijk was alleen het intercooler huis stuk, maar helaas kon ik dat niet los bestellen bij de Solé dealer. Voor 1850 euro een nieuwe intercooler besteld, die gelukkig wel voorradig was. Grootste klus was het demonteren van de oude intercooler, die zat na 25 jaar muurvast aan het blok. Na 2 dagen timmeren met hardhouten wiggen kwam hij pas los, gelukkig had ik genoeg hout aan boord (voordeel van nooit iets weggooien!). Moest een paar dagen wachten op het nieuwe onderdeel, dus naar Salvador Dali en Gerona, prachtig gebied en mooie kunst. Er stak ook een harde NO wind op, zodat ik een paar dagen verwaaid moest blijven liggen. Het monteren van de nieuwe intercooler was een fluitje van een cent. De monteur vertelde me dat vrijwel alle scheepsmotorproblemen te herleiden zijn naar intercooler storingen. Hij adviseerde om als je op zout water ligt en je schip langere tijd niet gebruikt altijd je intercooler spoelen met zoet water of vullen met koelvloeistof.

Na een paar dagen eindelijk weer op pad, de franse kust is vanaf de spaanse grens en de uitlopers van de Pyreneen tot na de monding van de Rhone erg vlak. Je moet in dat gebied erg rekening houden met de mistral, aan de westkant is de wind oostelijk, en oostelijk van de Rhone is hij westelijk. Oostelijk van Marseille tot de Italiaanse grens is de kust echt schitterend, met veel mooie baaien waar je prima kan ankeren in kristalhelder water. In het bijzonder het natuurgebied Les Calanques is erg indrukwekkend. Nog even naar het eiland Porquerolles, op het eiland een prachtig museum voor moderne kunst, vorig jaar was het gesloten, nu niet. Verder langs de kunst gezeild, Saint Tropez, Juan le Pins, Nice, Cannes, Monaco, Menton, het barst in dit gebied van de de superjachten die het liefste volgas dicht langs zeiljachten varen, enorme brekende hekgolven maken het er niet leuker op. Vanaf Monaco wordt dat gelukkig minder, maar dus snel naar Italië, eerste haven San Remo.
Kees en Zingaro