Deel 1: van Crotone via Albanië naar Preveza

Na twee maanden in Nederland, en bezoeken aan vrienden in Duitsland, en natuurlijk ook nog even skieën, werd het weer tijd Zingaro op te zoeken.
Er waren natuurlijk wat klussen te doen, antifouling, ankerlier reviseren, nieuw schroefaslager, en fijn timmerwerk had ik uitbesteed. Toen ik aankwam was er nog wel wat te doen, maar ach ik heb alle tijd en het weer is nogal wisselvallig. In Crotone was het best gezellig, veel mensen kennen me inmiddels van gezicht in het bijzonder in de plaatselijke Ierse pub,….
Heb de hele romp maar weer eens gepolijst, rot klus, nieuwe ankerketting, furler geserviced en nieuwe furlinglijn geïnstalleerd. Nu alles klaar is te water, hele grote kraan en Zingaro is weer in zijn element.

Ik ben van plan de golf van Tarento te verkennen, de meeste zeilers steken meteen over naar ‘de punt van de hak’ naar Santa Maria de Leuca, maar ik was wel benieuwd hoe het in de golf zou zijn.Eerste haven Ciró Marina, nadat ik onderweg door de Guarda de Finanza op volle zee werd gestopt, weer contole papieren, weer alles ok. Ik begrijp nu beter waarom je wordt aangehouden door de fiscale politie. In Italië moet je, in tegenstelling tot Nederland, ook je schip als vermogen opgeven bij je belastingaangifte.
Ciró Marina ligt in het wijngebied Ciró, dus maar genoten van een prima rode wijn daar. Heel beschutte haven, maar nauwelijks plaats voor passanten.
Verder richting noorden sloeg maar wat ondiepe havens over, maar kon heerlijk zeilen naar Lagi di Sibari. Ik wilde daar vorig jaar ook heen, maar dat ging niet wegens baggerwerkzaamheden. De havens in de golf verzanden nogal snel.
Totaal verlaten haven, alles gesloten, 1 supermarkt en 1 archeologisch museum. Kwam wel een Nederlander tegen die op de kant stond en aan het klussen was. Na twee nachten, bleek dat ik niet eens wat hoefde te betalen. Sibari was een heel belangrijke Griekse kolonie en zeer welvarend, is door de Crotonesen plat gegooid, en daarna werd het niets meer.

Verder langs de noordkust richting Tarento, kwam terecht in Porto degli Argonauti en moest daar 2 nachten schuilen voor een zuider storm. Ook daar alles gesloten, maar gelukkig een heel aardige havenmeester die me een zeebaars en fles prosecco gaf. Dit deel van de kust is helemaal vlak en heeft grote zandstranden, dus in het seizoen erg druk. Lekker ruime wind naar Taranto, leuke oude stad, mooie kerken en archeolosch museum, vreemd genoeg geen museum dat is gewijd aan de tijd na de romeinen. Taranto is nog altijd een belangrijke marine basis.

Na een paar dagen staat de wind weer gunstig om af te zakken naar Galipoli, mooi oud centrum op een schiereiland en niet ver van Lecce, de ‘barok hoofdstad’ van zuid-Italië. Wel een vrij lange reis per dieseltrein, maar zeker de moeite waard.
Verder naar Santa Maria di Leuca, niet echt bijzonder, maar wel perfect om naar Corfu te varen. Ik wil echter naar Albanië dus wil vertrekken vanaf Otranto. Na een nachtje in Castro Marina en bezoek aan het fort, en natuurlijk weer museum, met erg veel documentatie uit grotten die sinds de steentijd bewoont werden, door naar Otranto. I

Bij de haven een monument voor verdronken vluchtelingen uit Albanië die verdroinken nadatr ze waren aangevaren door een schip van de Italiaanse marine, erg indrukwekkend ! Verdere verrrassing daar, de vloer van de kathedraal is één groot mozaïek uit de 11de eeuw, schitterende afbeeldingen van hemel en hel.|

Volgende dag vroeg weg om de Adriatische zee over te steken, wist dat het niet zou waaien, een dag later wel, maar meteen daarna windkracht 7 verwacht, dus maar een dagje op de motor. Albanië ligt buiten de EU, dus je moet via een agent inchecken (80 euro) en dat kan maar in bepaalde havens. Mijn agent zei ga maar naar Orikum dan maak ik alles gereed en kan je mij 80 euro cash betalen. In Albanië zijn maar 2 jachthavens en Orikum is er een van. Daar aangekomen moest de havenmeester met de politieagent in de haven worden onderhandeld, uiteindelijk kwam mijn agent en was alles in orde.
Vreemd land, mensen zijn erg aardig, landschap is spectaculair, heel hoge bergen met sneeuw, overal worden wegen gerenoveerd, maar de mensen zijn erg arm. Overal schaapskuddes en loslopende honden, niet mijn grootse hobby. Na een paar dagen met veel wind en regen een auto gehuurd, 2 dagen 60 euro incl alle kilometers, eerst naar het zuiden en door de bergen met prachtige panorama’s weer terug, tweede dag naar Tirana, de hoofdstad. Ook in Albanïe natuurlijk veel griekse en romeinse resten, dus maar weer naar een mooie archeologische site Apolonia.

Tirana is een nogal klassieke ex-communistische stad waar je erg veel resten van totalitaire architectuur ziet, leek wel een mengsel van Moskou, Oost Berlijn en Beijng. Ben naar een tentoonstelling in de oude atoombunker van het ministerie van binnenlandse zaken gegaan. Thema: de onderdrukking van het volk tijdens de dictatuur, was echt een verschrikking, en de mensen die in 1991 in opstand kwamen verdienen het grootste respect.
In Albanië kan je overal met euro’s betalen, best handig de officiele wisselkoers is 1 euro is 110 Lek, maar als iets 1000 Lek is betaal je gewoon 10 euro.

Ik kwam wat Australiers tegen die al een tijdje in Albanië waren, je moet immers als je geen EU burger bent na 90 dagen de EU verlaten, en dan is Albanië tussen Italië, Griekenland en Montenegro een prima plek. Ze adviseerden mij niet verder noordelijk te gaan, geen beschutte ankerplekken of havens en niets interessants te zien tot Montenegro, dus naar het zuiden, waar ook niet veel beschutting is. Dus goed kijken wat het weer doet en gaan als het kan. Weer hele dag op de motor, naar Porto Palermo, mooi beschutte baai, maar militair gebied dus je mocht niet overal liggen. Daarna lekkere zeildag naar een klein beschut eenzaam baaitje Kakoma, daar 2 nachten geschuild voor weer harde zuidelijke wind en stevige buien. Daarna wilde ik ankeren bij Ksamil, maar net voordat ik er aankwam stevige NW wind recht de baai in waar ik wilde ankeren, slecht plan om aan lagerwal met de golven uit Adriatische zee te liggen, dus illegaal Albanië uit en aan hogerwal bij Corfu geankerd. De afstand tussen Albanië en Corfu is maar 3 mijl, als je op Corfu bent moet je je mobiel echt van automatische netwerkkeuze halen, anders wordt je een maand later met een vette rekening buiten EU dataverkeer getrakteerd.

Nu wel naar Ksamil, het toerisme is hier in de zomer zeker ontwikkeld, nu weinig open, gelukkig wel open supermarkten. Dag later uitchecken in Sarandë, weer 60 euro betaald, en snel naar Corfu gezeild, wel oppassen voor de vele veerboten die heen en weer varen naar het vasteland. Naast de vesting geankerd, prachtige oude stad, even op zoek naar voorraden en oliefilters, daar kan je immers nooit genoeg van hebben !

Omdat de wind en deining de volgende dag uit het zuiden komen lag ik aan lager wal, dus weg daar en naar een baai bij het vaste land, erg mooi en heel rustig en beschut bij een rivierdelta, zelfs flamingo’s gezien.
Omdat er weer een front uit het zuiden wordt verwacht, naar het eiland Paxos gezeild, prachtige baai aan de noordkant met prima ankergrond, zowaar nog 2 andere jachten. Ook hier alleen een paar winkels en 2 kroegen open, ‘s avonds terug aan boord en in de nacht begon het echt hard te waaien bf 7-8. Anker hield prima dus wat kon er fout gaan ? Nou nogal wat, zag dat mijn bijboot was losgegaan en die lag 300 meter achter mij op de rotsen. Het duitse jacht had wel een bijboot maar vond het te hard waaien dus wilde me niet helpen.
Ik heb aan boord nog een surfpak dat ik 25 kilo geleden kocht, dus me daarin gehezen en dan maar zwemmen in water van 16 graden. Bij de bijboot aangekomen voel ik iets steken in mijn voet, een zeeëgel, dat ook nog. De bijboot is vol water, en een van de drie blaaslichamen is lek, kan wel roeien dus tegen de wind in aan boord gekomen. Daar eerst naar mijn voet gekeken, kon de stekels niet pakken met een pincet, dus maar jodium er op en hopen dat het niet onsteekt. Daarna de bijboot repareren, natuurlijk is de lijm in de reparatieset verdampt, gelukkig nog een andere lijm gevonden. Ondertussen blijft het hard waaien, en in een harde vlaag wordt de bijboot overboord geblazen, kan hem nog net pakken, maar zie dat het bankje wegdrijft, krijg dat niet te pakken dus dan maar weer zwemmen, deze keer zonder surfpak.
Leek wel een scene uit Mr. Bean,… dus die dag maar niets meer gedaan, en de volgende dag ook niet. De zeeëgel steek behandeld met ontkalker want dat lost de kalk op, en een paar keer erg heet water er over gedaan, dat breekt het gif uit de stekels af.
Na het zuur komt altijd ook het zoet, dus geweldige dag zeilen naar Preveza, ruime wind 40 mijl, lekkere zon. In Preveza kom ik Aleid en Robert Jan tegen die ik, met hun jacht Kabaal, heb ontmoet in de Rias Baxas bij Finisterra in 2021. Aangezien Preveza een van de grootste dry marina’s heeft, er staan hier ca 1500 jachten op de kant, kom je nogal wat zeilers tegen, dus lekker biertje bij Aleid en Robert met Mark en Carmela, Amerikanen die ook net weer het water in zijn. Ook nog ff naar de eerste hulp, maar mijn voet zag er prima uit, dus dokter de Voogd had alles goed gedaan.