Ik wil naar het oude Olympia om het ontsteken van de Olympische vlam mee te maken en zeil daarom met licht weer naar Katakolon. Ik ben echt het enige jacht. In de haven van Katakolon kom ik nog een paar duitsers tegen die niets wisten van de ceremonie, dus we zijn samen naar Olympia gereden. Toen ik voor Volkswagen China werkte had ik de ceremonie al eens meegemaakt, is erg leuk om er weer te zijn. Het is natuurlijk wel een beetje poppenkast, met actrices en acteurs die de plechtigheid naspelen. Het was bewolkt dus de eerste fakkel werd ontstoken met het vuur dat een dag eerder bij de generale repetitie was ontstoken met de parabole spiegel. Het eerste olympische vuur brandde bij spelen van Amsterdam in 1928, werd onceremonieel ‘s ochtends aangestoken door een medewerker van het Gemeentelijk Energie Bedrijf, en ‘s avonds weer uitgedaan. Toen de Duitsers de spelen van 1936 gingen ontwikkelen, kwamen ze op het idee om het vuur in het oude Olympia te ontsteken en door atleten naar Berlijn te laten lopen. Natuurlijk wilden de Nazi’s zo hun 1000 jarige rijk legitimeren. Was erg leuk om de duizenden mensen te zien die over de oude opgraving liepen.
Na een paar dagen verder naar het zuiden, ik wil de Peleponesos rond en nog niet door het kanaal van Corinthe. Zijn best lange rakken van 30-40 mijl, maar met noordelijke wind is het goed te doen. De geografie van de Peleponnesos die interessant, hoge bergruggen die van noord naar zuid lopen, dus veel potentie voor valwinden en windshifts. Bij de eerste vinger ligt de baai van Navarino, waar de beslissende zeeslag tussen Turkse/Egyptische vloot en de Britten, Russen en Fransen plaatsvond, een van de admiraals was de Nederlander Lodewijk van Heiden in dienst van de Russen. De Fransen, Engelsen en Russen erkenden de onafhankelijkheid van Griekenland, het was de laatste zeeslag die met zeilschepen werd uitgevochten. Bij Pylos is een kleine jachthaven waar je beschut ligt, ik schuil daar een paar dagen om een weervenster te krijgen om rond de eerste kaap te kunnen zeilen.
Dus na bezoek aan het fort van Pylos een auto gehuurd om naar het oude paleis van Nestor te gaan. Goed geconserveerde opgraving, en interessant om te zien en je te beseffen hoe ontwikkeld alles 3500 jaar geleden al was.
Interessant gebied om rond te varen. Na een paar dagen gaat de wind liggen en vermindert de deining. Het is van belang om niet te veel golven te hebben en natuurlijk ook niet te veel wind als je een kaap wil ronden, want het kan daar nogal spoken. Ik vaar daarom eerst naar het onbewoonde eiland Sapienza waar ik in een mooie baai goed voor anker kan gaan, een dag later rond ik kaap Akritas, inderdaad goed gekozen, met een flinke bakstags wind met vlagen tot 25 knopen en behoorlijk hoge golven deels surfend rond de kaap. Heerlijke zeildag naar de ankerplek bij Petalidi, ankerde achter een nederlandse catamaran van Petra die op weg was met haar net gekochte jacht naar Nederland, ze wilde persé het schip omvlaggen en registreren in het Nederlandse scheepsregister.
Ik bleef een paar dagen en ben met de bus naar Kalamata gegaan. Leuke stad en bekend van zijn olijven, verkende de haven en jachthaven waar mijn duitse vriend Elja zijn jacht heeft liggen. Verder naar Diros met een prachtige druipsteen grot, waar je met een bootje doorheen wordt gevaren.
Nu voorbereiden op een volgend weervenster om de volgende beruchte kaap Tainaron te ronden, je moet echt niet onder tijdsdruk staan, wind en golven worden erg beïnvloed door de hoge bergen op de ruige maar prachtige Peleponesos. Eerst 2 nachten voor anker bij Marmatris en dan met bakstags wind en een snelle overtocht naar Gythio waar ik een mooie ankerplek vind. Kom ook nog een paar aardige Fransen tegen die net als ik een beetje rond trekken. Erg leuk om telkens mensen tegen te komen die met dezelfde mindset op reis zijn. Met de bus naar Sparta gegaan, behalve mooie mozaïeken en een theater niet veel te zien, maar de oude byzantijnse stad Mystras die dichtbij ligt, is echt de moeite waard, veel oude kerken, kloosters en een behoorlijke klim naar de top van de stad.
Weer een paar dagen afwachten alvorens ik op weg kan naar Kaap Maleas, helaas kon ik niet ankeren bij de beroemde ankerplek bij Efalonisos, te veel deining, dag later rond de kaap op weg naar de haven van Monemvasia, een prachtig schiereiland met een mooie byzantijnse stad en een leuke klim naar de akropolis. Wel nogal toeristisch, het seizoen begint nu een beetje, dus steeds meer mensen.
In de haven van Monemvasia liggen een paar jachten, die ogenschijnlijk verlaten zijn. Navraag leert dat het jachten zijn die zijn gebruikt door mensensmokkelaars en door de kustwacht van zee gehaald. Ze zullen waarschijnlijk worden geveild.
Ik anker iets noordelijker langs de kust en steek een dag later de Argolische golf over naar Porto Heli, een bijna perfecte baai om te ankeren. Bij Porto Heli ligt ook het vakantie huis van Willem Alexander en Maxima, dus veel sjiek de friemel en te grote superjachten. Hier hebben ook de stinkend rijke Grieken hun buitenhuizen. Ik wil naar Navplion om van daar Mycene te bezoeken. Mycene is een absoluut must-see, indrukwekkend zijn de graftombes.
Navplion is een mooie oude Venetiaanse stad. Ontdek in het museum van Navplion dat net ten noorden van Porto Heli aan de kust de grot van Franchthi ligt die al sinds 38.000 jaar voor christus wordt gebruikt. Je kan de grot eigenlijk alleen maar per boot bereiken, en ik kan er voor de deur ankeren. Erg bijzonder om op zo’n plek te kunnen komen, en eigenlijk een van de redenen waarom ik deze tocht maak.
Via Spetses waar ik voor anker lig in een prachtige baai waar de bomen tot aan de zee staan, verder naar Hydra. Omdat de haven daar erg klein en vol is, besluit ik voor de kust te ankeren, dat kan prima in licht weer. Aangezien het weer nog niet erg stabiel is besluit ik maar 1 nacht op dit prachtige eiland te blijven, erg leuk stadje, waar overigens Leonard Cohen een huisje had. Met een taxiboot naar de haven en inderdaad daar had ik niet bij gekund.
Nu de mooie Saronische golf in, eerst ankeren bij Aegina, wilde naar een dorpje in de buurt om boodschappen te doen, ga liften en krijg een lift van een Franse solozeiler dit ik eerder al op Meganisi was tegen gekomen. Ik zeil eerst naar Poros waar je prachtig aan de kade kan liggen, als solozeiler zonder electrische ankerlier leg ik liever langszij aan in plaats van met een boeganker en dan met de spiegel naar de kade. Hoorde ook gruwel verhalen van jachten die problemen kregen omdat bij een windshift en toename van de windsnelheid hun anker ging krabben en dat ze met de spiegel op de kant kwamen te liggen. Ik anker liever in een baai, of langszij aan de kade. Poros is een charmant plaatsje, veel taverna’s, dus gezellig. Het seizoen begint zo langzaam, en dus steeds drukker op het water en in de havens.
Vervelend is dat de meeste charterschepen eigenlijk helemaal niet zeilen, maar op de motor varen om zo vroeg mogelijk op de volgende plek te zijn. Bovendien is ankeren niet iets wat ze over het algemeen goed doen. Ze laten het anker zakken terwijl ze al achteruit varen voordat het anker de bodem heeft bereikt. Meestal ankeren ze met 3x de waterdiepte aan ketting, terwijl 5 keer echt beter is. Ik duik na ankeren altijd om te zien of het anker goed is ingegraven en zie vaak ankers die helemaal niet zijn ingegraven. Verder ankeren ze veel te dicht bij andere jachten, dus als het gaat waaien wordt het een puinhoop. Blijf op pad, mijn vriend Roland heeft met zijn nieuwe vriendin en een paar vrienden een jacht gechartered in Lavrio en we gaan een paar dagen samen opzeilen. Het is niet makkelijk en wel duur om in Athene in een jachthaven te liggen, maar ik moet de was doen en wil naar de Akropolis, na wat bedelen kreeg ik een plekje in een grote jachthaven. Vreemd genoeg tientallen lege plekken dus begrijp niet waarom ik nog een dagje voor Pireaus moest ankeren. In Athene natuurlijk naar de Akropolis en het nationaal archeologisch museum, erg indrukwekkend om de vele schatten uit de oudheid te zien. Het weer is fantastisch, niet te warm om door de stad te slenteren. Wel steeds meer toeristen, dus na een dagje ga ik weer op pad.
Op weg naar Kaap Sounion vind ik een mooie ankerplek, weining wind dus ook weinig deining, wel af en toe hekgolven van de vele veerboten die van en naar Piraeus varen. Een van de meest spektaculaire ankerplekken van deze tocht is net onder Kaap Sounion, aan de voet van de beroemde tempel. Een dag later komen Roland met zijn vrienden, en ik anker in een baaitje verder vlak bij Lavrion want er wordt weer meer wind voorspeld.
