Na een dagje schuilen in de baai bij Lavrio kon ik weer verder naar het noorden, mooi kuisrak en een prachtige ankerplek gevonden in de baai van Marathon. De olijfbomen staan daar tot aan het strand, echt mooi om te zien dat het steeds groener wordt in vergelijking tot de Cycladen die nogal kaal zijn. Hoe verder naar het noorden hoe minder kans op Meltemi en volle havens of ankerbaaien. Om een of andere reden wil iedereen naar de Cycladen varen. Het gebied tussen Euboea en Attica is prachtig, leuk zeilen en geen deining, en je kan makkelijk beschutting vinden. Onbegrijpelijk dat ik nauwelijks andere jachten tegenkom. Nog een staartje Meltemi en in de haven van Karavos een plekje aan de kade gevonden, goede beslissing want ik kreeg tot 40 knopen wind te verduren. Wat bijzonder is dat je bij Chalkis door een brug moet, die draait alleen ‘s nachts, en er kan wel tot 6 knopen stroming staan. Bruggeld 35 euro ! Ik werd met veel entousiasme begroet door Franse zeilers, zij wilden van noord naar zuid, en moesten wachten totdat er nog een jacht kwam anders draait de brug niet, ze lagen er al 1 dag.
Het is begin juli helemaal rustig kom verder geen andere jachten tegen, leuk haventje in Loutra, waar ook hete bronnen zijn vlak bij de zee. Was wel een aparte belevenis beetje badderen in warm water, ik haalde wel de gemiddelde leeftijd naar beneden ! Lag naast een kleine catamaran met een Poolse vlag, deze keer met een echt Pools gezin!
Verder richting de baai van Volos, spannende dag want ik moest eerst naar het westen voor de wind, precies in de richting van een grote onweersbui, en daarna weer naar het oosten. De baai van Volos had een jaar eerder grote overstromingen en daar zie je aan de oevers nog steeds de gevolgen van overal drijfhout. Ten noorden ligt een groot bergmassief met onder andere de Olympos en als het hard regent komt dat allemaal bij Volos uit. Een paar maanden nadat ik er was geweest regende het ook hard en overstroomden veel meren, de vissen werden naar zee gevoerd en gingen dood in het zoute water. Ik anker rustig aan de zuidkant van de baai bij een leuk klein eilandje Trikeri, en kwam er later achter dat er tijdens de kolonels dictatuur een concentratiekamp voor communistische vrouwen en hun kinderen was.
Zeil na een paar dagen verder naar de noordelijke Sporaden, eerst naar Skiathos, behoorlijk toeristisch, ga ergens eten en vertel over mijn tocht aan een ober, blijkt dat hij uit de Amvratische golf komt en zelfs de oma in de taverna, uit mijn verhaal over de Ionische zee, kent. Verder naar Skopelos, mooie ankerplek gevonden en het stadje bezocht, het wordt nu wel wat drukker zowel op de stranden als ook op het water. Er zijn een aantal charterbasis dus veel grote catamarans die meestal op de motor varen.
Het is hier in vergelijking tot de Cycladen erg groen, de bomen groeien tot aan het strand.
De afstand tot Chalkidiki is ongeveer 50 mijl, dus heb ik een goed weervenster nodig, langs de kust naar het noorden lijkt geen goed alternatief, te weinig havens en ankerplekken, dus met te weinig wind een dagje motorzeilen. Je komt echt overal Nederlanders tegen, dus ook in de baai waar ik anker aan de tip van de tweede vinger. Ik zeil verder naar Tessaloniki, want mijn dochter Britt gaat daar aankomen en daar woont Marianne een goede vriendin. Aan de kust kan je overal prima ankeren, maar de stranden lopen nu aardig vol. Erg leuk en gezellig om Marianne weer te zien. Tessaloniki is de tweede stad van Griekenland en er is erg veel te zien en te doen, het heeft een prachtig archeologisch museum, en de stad is vol met historische gebouwen.
Na een paar dagen komt Britt aan en we gaan weer op pad naar Chalkidiki, mooie ankerplaats gevonden bij een scheepswrak. Het is midden juli en best warm, gelukkig is het op het water wat koeler dan op het land. De drie vingers zijn een erg populaire bestemming bij bewoners van Tessaloniki maar ook bij toeristen uit Bulgarije. Zeil- en ankertechnisch een geweldig gebied, we passen onder de brug van het kanaal dat door de meest westelijke vinger is gegraven, scheelt weer een flink stuk omvaren! Iedere dag varen we een stukje verder, licht weer, en termische wind, dus ‘s nachts windstil. We vinden veel mooie rustige ankerplekken, overdag liggen er vaak speedboten maar einde dag vertrekken die altijd weer. Tussen de middelvinger en de meest oostelijke, waarop vele kloosters en de berg Athos ligt, komen we in het baaitje van Vourouvouro terecht, zeer beschutte ankerplek, leuk plaatsje.
We varen een beetje tussen de tweede en derde vinger. Het is lekker warm, als je maar goed smeert en schaduw zoekt is het goed uit te houden. Als je naar de kloosters bij Athos wil moet je een visum aanvragen, en vrouwen mogen er niet heen, dus dat laten we aan ons voorbij gaan. We zeilen een kruisrak langs de kust, ik wist dat je er niet mag ankeren, maar niet dat je 500 meter uit de kust moet blijven, we worden aangehouden door de kustwacht, maar mogen na wat gesoebat toch doorvaren. Na een paar heerlijke en rustige zeildagen vertrekt Britt weer naar Tessaloniki en vaar ik weer verder. Ik rond Athos, 2000 meter hoog, dus bij de kaap weer erg veel windshifts en behoorlijk harde wind en daarna weer niets, lange vaart naar het eiland Thassos.
Heel groen eiland en leuke plek in Limeneria gevonden. Door naar Kavala, lekker ankeren in de baai, heb dringend campinggas en een wasserette nodig en blijf in de buurt want Petr en Gabrielle komen een weekje. Kavala is een bruisende stad, met prima busverbindingen met Tessaloniki en zelfs een internationaal vliegveld.
De kust is leuk, genoeg leuke beschutte ankerplekken en baaitjes. Ik ken Petr en Gabrielle als sinds 1992, toen we beiden sponsoring manager waren en in de sponsoren pool van het Duitse Olympische Commitee onze bedrijven vertegenwoordigden. Ik voor de Volkswagen groep en hij voor de Bankgesellschaft Berlin, beste vrienden sindsdien. Erg leuk om ze aan boord te hebben! Van Kavala een rondje Thassos gezeild, leuk in de haven van Thassos gelegen en met erg wisselende wind en golfslag geankerd in de baai van Aliki. Het bijzondere aan Thassos is dat hier al sinds de oudheid het beste marmer vandaan komt. De baai van Aliki is eigenlijk een oude marmergroeve, overal zie je sporen van de marmerafbouw. Het marmer was zo gewild dat het zelfs naar Rome werd geëxporteerd.
Zelfs in het hoogseizoen is het hier lekker rustig in het noorden. Met kleine dagtochtjes rond Thassos gevaren. Meteen erna komt mijn maatje Mark dus ik hang wat rond bij Kavala, een leuke stad. Met Mark wil ik naar Samotraki en Lemnos zeilen. Helaas staat er eerst erg weinig wind, maar later dus te veel, Lemnos gaan we niet halen. Samotraki is een erg ruig eiland, met erg hoge bergen en bossen, er is maar 1 haven die goed te gebruiken is voor jachten. Samotraki is erg bekend omdat er het grote heiligdom der goden was, met de beroemde Nike van Samotraki die in het Louvre staat.
2 dagen verwaaid gelegen, dus besloten naar Thassos te varen, pittig tochtje naar voor mij bekend terrein. Mark vertrekt vanaf Thassos, ik blijf er nog een nachtje en vier er mijn verjaardag, leuk want achter Zingaro staat een podium waar een leuke band speelt, eindelijk weer eens backstage ! Met weinig wind naar Limaneri op Thassos en een dag later langs de kust naar Porto Lagos, een zeer beschutte haven in een natuurgebied. Verder langs de kust naar Makri, een heel kleine haven met een spannende grot waar volgens de legende de Cyclopen woonden. Ik ben het enige jacht en zeil weer naar Samotraki, kan langszij bij aardige Oostenrijkers. Het weer ziet er goed uit voor de 48 mijl naar Lemnos, dus vroeg weg om met daglicht aan te komen. Omdat de afstanden groot zijn is het gebied niet echt populair bij charterschepen, dus overal plek.
Lemnos is een erg groot eiland, met twee grote baaien waar je prima kan schuilen voor slecht weer. Ik verken het eiland met een scooter, erg kaal, met interessante opgravingen, en ik verken alvast mogelijke ankerplekken. Na een paar dagen prachtig geankerd aan de zuidkust in een baaitje met een gezellige taverna.
Ik besluit 25 mijl naar Efstratios te zeilen, want Lesbos is nog verder weg en niet bezeild. Efstratios ligt midden in de Aegeische zee, is een klein eiland met maar 250 bewoners. Ik vind een ligplaats in het haventje net voor een grote duitse catamaran. Op Efstratios is er maar 1 taverna en 1 supermarkt en er zijn nauwelijks toeristen. Dagelijkse veerverbinding met Lemnos en 2 keer per week met Lavrio. In de oude school een indrukwekkende tentoonstelling gezien over de kampen waar politieke gevangenen werden opgesloten tijdens het kolonels regime. Een van die eilanden was Efstratios, erg zware omstandigheden voor de geïnterneerden, over de hele griekse archipel waren er tientallen zulke kampen. Heerlijk rustig eiland en erg aardige bewoners.
Het is 52 mijl naar Lesbos, dus ik moet ff wachten tot de wind gunstig is. Ik ben blij dat ik destijds heb besloten om langs de westkust van de Aegeische zee naar het noorden te varen en nu langs de oostkant naar het zuiden. Geen lange kruisrakken maar gestrekte koersen met 5-20 knopen wind meest uit noordelijke richting. Ik zie in de windvoorspelling dat aan de westkant en het midden van de Aegeische de Meltemi aardig doorblaast. Lesbos is erg groot en mooi met een interessante geologische geschiedenis, onderandere versteende bomen met de wortels nog in de grond te zien in het geologisch museum in Sigri.
Groot eiland dus ik vaar in een paar dagen langs de prachtige zuidkust en anker in prachtige baaien, echt een erg mooi eiland. Het ligt echt dicht bij de turkse kust en een paar jaar geleden het toneel van het vluchtelingen drama in kamp Moria. Op vallend is dat je in het straatbeeld nauwelijks migranten ziet. Ga naar Mytilini waar Anita, een Griekse vriendin die ik via via heb leren kennen aan boord komt. Ze is architecte komt en komt uit Athene, ze heeft de uitbreiding van de universiteit van Mytilini ontworpen, wel leuk om met de architect het gebouw te bekijken. Het is prima zeilweer en we vinden een mooie beschutte ankerplek. Met een huurauto over het eiland gereden, aan de noordkust Molyvos een erg mooie plaats, waar ik zeker nog een keer heen ga.
Anita vertrekt weer en ik wacht het weer af, kom een aardige Griekse zeiler en een ervaren Bulgaarse zeiler die het gebied goed kent, tegen. Mytilini is een bruisende stad en een aanrader om heen te gaan. Na een nachtje ankeren is er weer een goed weervenster en zeil ik de 42 mijl naar Inousis, klein eilandje waar veel grote Griekse reders vandaan komen. Blijf daar een paar dagen omdat er nogal wat wind staat, kom erg aardige duitse, nederlandse en amerikaanse zeilers tegen. Dus veel borrelen en kletsen, en ik krijg een paar goede tips.
Verder naar Chios, daar is een erg beschutte verlaten jachthaven, mijn Bulgaarse vriend ligt er al. Vreemd dat er overal jachthavens zijn waar niemand zich om bekommert. Kom een aardig turks meisje tegen die in Bremerhaven woont en werkt maar op Chios een huis heeft gekocht en daar permanent wil gaan wonen en werken. Huur maar weer eens een scooter en cross over het eiland, mooie opgravingen maar het mastiek museum is echt interessant. Mastiek is arabisch gom, dat alleen op Zuid-Chios gewonnen kon worden, het is de hars van een struik die gebruikt wordt als bindmiddel voor verf maar ook als kauwgom. Er zijn pogingen gedaan om de struiken ook ergens anders te laten groeien maar die faalden zelfs op Chios zelf. Prachtig middeleeuws dorpje en klooster bezocht, en buiten het toeristen seizoen is het overal heerlijk rustig.
Ik vaar verder naar Ikaria, een erg steil en ruig eiland. Het is het eiland waar volgens de legende Ikarus is neergestort omdat hij met zijn vleugels van was te dicht bij de zon was gekomen. Ik verken ook dit eiland met een scooter erg spannend rijden, zeker als je van het gebaande paden gaat. Kom Lizette en Sander in de haven tegen waar ik een paar dagen mee optrek, zij zijn op weg naar Samos waar hun schip gaat overwinteren. We varen samen naar Fournoi, een erg leuk eilandje met een mooi charmant stadje en taverna’s. Vrijwel windstil maar ik zeil toch naar Samos en ga ik de jachthaven van Marathokampos liggen omdat de komende dagen weer wat harde wind wordt verwacht. Sander en Lizette varen verder en gaan in een baai liggen waar Sander kan windsurfen, en dat kan hij, want het gaat 20-25 kts waaien. Ik rij over het eiland en bezoek de grot van Pythagoras, het archeologisch museum in Pithagoreon en zie inderdaad Sander over het water scheuren in de nauwe zeestraat die Samos van de Turkse kust scheidt.
In de jachthaven liggen veel Duitsers die daar overwinteren, zelfs de havenmeester is een Duitser. Na een paar dagen vaar ik verder langs de kust en door de zeestraat, naar een ankerplek waar ik Lizette en Sander weer tegen kom.