Ik spreek Thomas bij mij thuis in Amsterdam-Noord, waar hij toevallig ook woont. Al sinds zijn jeugd is hij actief lid van Watersportvereniging Monnickendam. Voor Thomas is zeilen veel meer dan een hobby: hij is al sinds zijn pubertijd topsporter. Tijdens zijn studententijd was hij lid van de Topzeilacademie van het Watersportverbond en duelleerde hij voor een plek bij TeamNL. Studeren ging daardoor niet altijd even soepel. Toen hij na drie jaar weer eens op de HvA kwam, wist hij niet eens meer waar de wc’s waren. Uiteindelijk rondde hij zijn studie af en vervolgde hij zijn opleiding aan de TU Delft. Die heeft hij twee maanden geleden afgerond.
De afgelopen jaren voer hij regelmatig woensdagavondwedstrijden met zijn vader Jan Snoek op het rode Waarschip de Kataia. Ze werden meerdere keren clubkampioen. Maar dat is niet de reden dat ik hem spreek. Deze zomer zeilde Thomas namelijk mee in de Admiral’s Cup , waar hij met de Baraka een topprestatie neerzette: zesde plaats.
Het was zijn grote droom om nog keer om “die rots” te varen.
En dat is bijzonder, want de Baraka is een boot met amateurzeilers in een klasse vol professionals. De boot is van de familie De Graaf. “Het is een echt familieschip.” ‘Opa Piet’, schipper van de Baraka, vaart samen met zijn zoons Olivier en Dirk op deze KER 43. Thomas en nog acht andere ervaren offshore zeilers, waaronder Wouter Verbraak, zaten in het team. “Piet was verslaafd en verslingerd aan de Fastnetd.” Het was zijn grote droom om nog keer om “die rots” te varen. Hij bedoelt natuurlijk de Fastnet Rock. Het was een bijzondere wens, omdat Piet na een hersenbloeding niet meer zo goed ter been is.
“Wij wilden een storm creëren in het veld,” zegt Thomas als ik hem vraag wat zijn doel was. “Met een amateurboot in de top 10 eindigen.” En dat is gelukt. Hij straalt als hij vertelt hoe bijzonder het was om zo dicht naast de wereldtop in de offshore zeilrace wereld te varen: als amateurs tussen al die professionals, om er een paar te noemen: Ian Walker (2x zilver, America’s Cup en Volvo ocean race winnaar), Mike Sanderson (2x Volvo Ocean race winnaar, 3 America’s cup campagnes 1x gewonnen) en Dean Barker (4x americas cup campagne, 1x winst, wereld kampioen matchracen).
De Admiral’s Cup is bovendien een unieke race: hij werd 22 jaar niet gevaren. De race bestaat uit drie etappes en duurt in totaal zo’n twee weken. Eerst een 24-uurs Offshore Channel Race, daarna een dag rust, gevolgd door drie dagen korte Olympische baanraces. Na opnieuw een rustdag volgt de legendarische Fastnet Race. Dit jaar deden in totaal deden dertig boten mee, verdeeld over twee klassen. Het Nederlandse team bestond uit twee boten.
Er werd enorm veel gelachen aan boord.
Voor de start trainde Thomas hard om wat extra spiermassa op te bouwen. “Ik was 82 kilo, nu zit ik rond de 94. Dat was wel nodig voor mijn taak aan boord,” legt hij uit. Hij stond als grinder in het midden van de boot en had daarmee een centrale positie: hij coördineerde de communicatie tussen voordek, navigator en tacticus. “Ik heb een goede stem,” zegt hij lachend. “Ik hoef niet te schreeuwen om verstaanbaar te zijn, ook niet met harde wind. Iedereen hoort wat ik zeg.”
Het geheim achter het succes van team Baraka? Volgens Thomas de sfeer aan boord. “Er werd enorm veel gelachen.” Zijn ogen glinsteren als hij het vertelt. Maar het is toch het wedstrijdelement waar Thomas het voor doet. Het mooiste vond hij de duels tussen de schepen. “Dat deed me denken aan mijn tijd in de 49er.”
“Wat nu?” vraag ik hem, Opa Piet heeft zijn droom immers verwezenlijkt. “Over twee jaar doen we gewoon weer mee, of Piet er dan nog bij kan zijn zien we dan.”
door Ellen ter Gast