Mijn vriend Roland heeft een 44 voet Beneteau gehuurd en vertrekt vanaf de charterbasis Lavrio. Zijn schip zeilt natuurlijk veel sneller dan Zingaro, dus ik neem een voorsprong en kom eerder aan op het eiland Kytnos aan in een fijne beschutte ankerbaai, echt gezellig om weer met vrienden op pad te zijn.

De volgende dag varen we naar het zuiden naar een geweldige baai op Syfnos, beetje pittige tocht, Zingaro surft ruime wind van de hoge golven, ik moet handsturen want ze loopt uit het roer en reven zit er ook ff niet in. In de baai alles weer rustig, heerlijk en gezellig gegeten. Fijn dat Roland er is, dan kan ik eindelijk de mast in voor een controle van de verstaging en vallen. Ziet er gelukkig allemaal prima uit.

Roland en zijn vrienden moeten opschieten en varen verder in noordelijke richting, maar ik wil naar Santorini voordat het toeristen seizoen en de meltemi, de harde wind uit het noorden, begint. Ik ga eerst naar Milos, een mooi voormalig vulcanisch eiland, met veel delfstoffen zoals obsidiaan dat in de steentijd werd gebruikt voor het maken van messen en recent veel zwavel dat werd gebruikt in de druiventeelt. Het obsidiaan van Milos is erg goed te typeren en is tot in Noord-Europa gevonden, en dat zegt veel over de handelscontacten in de steentijd. Heel interessant geologisch museum, zo begrijp je veel beter waar je bent en wat je ziet.

Kopiën van de beroemde Venus van Milo, origineel staat in het Louvre

Na een paar dagen staat er weer lekkere wind en terug naar Sifnos om te ankeren in een baai aan de zuidkust. De dag daarna door naar Paros, typisch cycladisch eiland, in het seizoen kan je er waarschijnlijk over de hoofden lopen, nu gelukkig nog niet. Wel leuk met een klein haventje met vissersboten en er worden octopussen gedroogd, zo blijven ze mals als ze gegrilled worden.

Verder is er een prachtig geologisch park met indrukwekkende geëodeerde rotsformaties.

Verder naar de zuidkust van Naxos waar ik ankerde in de baaitje naast een paar Nederlanders, die komt je ook overal tegen ! Weervenster is perfect om eerst bij Ios aan de zuidkust te ankeren en een dag later naar Santorini te zeilen. Waar ik anker aan de oostkant bij het beroemde zwarte strand. Het blijft rustig weer en er staat aan de oostkant geen deining, wel zo prettig als je rustig wil slapen. De hoofdstad Thira is vol met touristen, ben ik zelf natuurlijk ook, dus mij hoor je niet zeuren. Thira ligt op de rand van de krater, helemaal beneden zie je de cruisschepen liggen.

Het is vol met restaurants, winkeltjes, bars, dus na een avondje en de obligatoire zonsondergang, had ik er wel genoeg van. Ik wilde absoluut naar Akrotiri, het Pompei van de bronstijd. Een complete stad die in tussen 1620 en 1530 voor christus bij de explosie van de vulkaan werd bedolven onder as en lava. Het is een van de belangrijkste archeologische sites van Europa. De bewoners hebben de stad op tijd verlaten want er zijn geen lichamen gevonden. De explosie van Santorini moet grote invloed hebben gehad op de culturen rond de middellandse zee, tsunami’s, aswolken, aardbevingen, en waarschijnlijk mislukte oogsten door invloed van de eruptie op het weer. In Akrotiri zelf zie je erg veel en in het museum in Thira zijn de gevonden fresco’s tentoongesteld, ik had verder ook al veel spullen gezien in het nationaal museum in Athene.

Leuke dag en met een gehuurde scooter over het eiland gereden. De volgende dag weer terug naar Ios, en, omdat er weer veel wind wordt verwacht, ga ik een paar dagen schuilen in een mooie baai. Ik kom leuke duitsers tegen die al jaren door Griekenland zeilen en me veel tips geven. Aangezien in de maanden Juni, Juli en Augustus de kans op een harde meltemi met bf 6-7 noordelijke wind, groot is, ga ik op weg naar het noorden. Maar eerst zeil ik naar de kleine cycladen, ten zuiden van Naxos, en ga ankeren in een bijna cirkelvormige baai op Koufonisi. Turkoise water, leek wel of ik in de Carieb lag.

Ik ga nu echt naar het noorden en zeil naar een baai aan de noord-oost kust van Naxos, weer totaal rustig, geen ander schip te zien. Ik zeil naar Dilos, een van de belangrijkste en grootste heiligdommen in de oudheid, een gigantische opgraving en ik kan er dichtbij ankeren. Echt bijzonder hoe je als zeiler zo vrij als een vogel je weg en plek kan kiezen. Ik ga mijn het bijbootje naar Dilos, andere mensen moeten met een veerbootje van Mykonos oversteken. Dilos is echt bijzonder, het was eeuwen lang een heiligdom waar iedereen in de oudheid heen ging.

Daarna toch maar naar Mykonos, een groot contrast, echt een toeristen eiland, ik wilde in de baai ankeren maar vluchtte voor de muziek van 2 beachclubs, beiden DJ’s dachten dat slechte muziek beter wordt als je het harder afspeelt, om horendol van te worden. Gelukkig een rustige baai gevonden, en gelukkig zijn de busverbindingen zo goed dat je probleemloos overal heen kan. Mykonos stad is erg toeristisch en duur, maar wel een mooi archeologisch museum met de beroemde vaas met het paard van Troje ! Verder leek het wat toeristen betreft op de Balearen.

Van Mykonos naar Syros gezeild, het hoofdeiland van de Cycladen, ik vind een totaal verlaten jachthaven waar ik redelijke beschutting vind tegen de meltemi die een paar dagen door staat. Zie af en toe een charterschip op de motor terug naar de basis varen, ik hoef gelukkig nergens heen en wacht gewoon af totdat het weer beter wordt. Zingaro is na een paar dagen wit van het zeezout, en oranje van de vliegroest van de scheepswerf aan loef. Syros is een interessant eiland, als hoofdstad van de Cycladen heeft het prima verbindingen, met aan de zuidkant mooie ankerbaaien. Na een paar dagen vertrek ik en heb een prachtige zeiltocht naar het noord-westen naar Kea ik lig daar in de luwte van het eiland bij een prachtige archeologische site, die alleen per schip bereikbaar is.

Er komt toch te veel deining de baai in dus de volgende dag terug naar de baai bij Lavrio, een echt pittige tocht met hoge golven en behoorlijke vlagen tot bf7. Lig weer verwaaid, dus Lavrio bezocht, het is al sinds de oudheid een stad beroemd om zijn delfstoffen, in het bijzonder de zilvermijnen, in het museum wordt daar veel aandacht aan besteed, maar modern Lavrio is verder niet bijzonder interessant.